Κυριακή μεσημέρι, ότι πρέπει για καφεδάκι στην πλατεία. Η πλατεία είχε και αρκετούς ξένους επισκέπτες, που φωτογραφίζονταν αφού βέβαια έπαιρναν και την κατάλληλη πόζα, τράβαγαν βίντεο και ότι άλλο σχετικό κάνουμε όλοι, όταν επισκεπτόμαστε στο χαλαρό μια άλλη πόλη.
Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο σκηνικό των φωτογραφιών.
Περήφανος και εγώ ρούφαγα την φραπεδιά μου, καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκερπάνι που η πόλη μου στα ξαφνικά είχε γεμίσει με ξένο κόσμο.
Περήφανος μέχρι που είδα (σχετική φωτογραφία) την εικόνα του σιντριβανιού κάτω από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Για το κεντρικότερο σημείο της πόλης η απόλυτη ξεφτίλα. Στεφάνια, κλαριά, σπασμένα γυαλιά και ότι άλλο σκουπίδι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Και ο εύλογος προβληματισμός μου:
Τόσο μα τόσο δύσκολο είναι να έχουμε το σιντριβάνι (και γενικότερα την πλατεία) σε αξιοπρεπή κατάσταση;
Αυτή είναι η εικόνα που μας αντιπροσωπεύει;
Για τα σκουπίδια στους δρόμους να υποθέσουμε ότι υπάρχει δικαιολογία (που δεν υπάρχει) για αυτό τι δικαιολογία θα ακούσουμε;
Τελικά όλα είναι στην τύχη τους.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Δεν υπάρχει πολιτική βούληση ούτε γι'αυτό το ελάχιστο.
"Πολιτική ατολμία για...το συντριβάνι του επαρχείου;" θα πείτε; Και όμως: δε θέλουν τα γυφτάκια να κάνουν βουτιές-αλλά ούτε έχουν τα @@ να το κλείσουν ή να κάνουν κάτι άλλο. Οτιδήποτε! Πολιτικοί νάνοι, ταιριαστοί σε αυτή την επαρχία της επαρχίας...
Μόνο αν ξαναγυρίσουμε στα "Παγκάκια" και τα "Διόδια" όπως πριν από 20 χρόνια θα αναγεννηθεί το μέρος ..... Θυμηθείτε οι παλιότερι...
Δημοσίευση σχολίου