Χρόνια τώρα άκουγα τους εκπροσώπους των εργολάβων να διαμαρτύρονται για την δυσκολία εύρεσης αδρανών υλικών, τους εκπροσώπους των υπηρεσιών να διατυμπανίζουν ότι τα φερτά υλικά των ποταμών αποτελούν περιουσία του δημοσίου και είναι κοινωνικό αγαθό και για τις δύσκολες διαδικασίες που υπάρχουν προκειμένου να είναι η εξόρυξη τους νόμιμη.
Από την άλλη, χρόνια έβλεπα δίπλα στα ποτάμια φορτηγά να πηγαινοέρχονται με χαλίκια, ντεπό που ξεχείλιζαν με αδρανή δίπλα στους δρόμους και μου γεννιόταν μια απορία:
Αφού δεν μπορούν να βγάλουν χαλίκια από τα ποτάμια, που τα βρίσκουν και τα αποθηκεύουν κατά εκατομμύρια κυβικά;;
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα εκατομμύρια κυβικά που έβλεπα αποθηκεμένα στα χωράφια είχαν και τα αντίστοιχα τιμολόγια αγοράς από το νταμάρι του Αράξου ή από κάπου αλλού.
Διαβάζοντας τις αποκαλύψεις για την κτηματική υπηρεσία και ακούγοντας διάφορες φωνές από τον χώρο που πλέον δεν έχουν και κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα να μιλήσουν άρχισα να αντιλαμβάνομαι.
ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ
Βέβαια αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι ποιος και γιατί ξεσκέπασε όλη την ιστορία. Αλλά αυτά θα τα πούμε αργότερα.
Ελπίζω να μην καλυφθεί και αυτό το τοπικό σκάνδαλο (γιατί περί τέτοιου πρόκειται) με τα εκατομμύρια παράνομα κυβικά αδρανών υλικών. Απλά λέω ελπίζω
Και για περισσότερη πληροφόρηση εδώ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου